paris - brunoy

paris, notre dame
paris, notre dame

veel te vroeg moeten we afscheid nemen. margarita's job laat geen ruimte. we beloven elkaar snel weer te zien en dan is esperanza ook van de partij. zij en margarita zijn landgenoten en goede vriendinnen van elkaar. ik ga op weg naar brunoy waar didier en patricia op mij wachten...

eerst langs de notre dame waar de dame van de acceuil hevig ongeïnteresseerd een zeldzaam slordig en lelijk stempel zet in mijn pelgrimspaspoort. ik mocht mijn fiets binnen de hekken op slot zetten en heb het geluk dat de man van de sécurité vraagt naar mijn stempel dat de fransen een tampon noemen. ik doe mijn relaas en hij loodst mij snel richting sacristie waar een indrukwekkend reliëf stempel alsnog mijn deel wordt. mijn dank is groot. gesterkt door dit geluk koers ik per r.e.r. naar brunoy. de weg er naartoe is veel te druk met camions en mijn gastheer staat doodsangsten uit wanneer ik het toch op de fiets zal proberen. met zware bepakking op de fiets een roltrap op of af is geen lolletje en in brunoy moet ik mijn vervoermiddel zelfs de trap opdragen bij gebrek aan lift of roltrap. fiets afladen en opvouwen en zo past alles prima in de twingo. als altijd volgt een hartelijk onthaal. ze zijn mij dierbaar geworden, patricia, didier en hun zoon julien. ze willen alles weten over mijn tocht en ik vertel honderd uit. goed voor mijn frans, dat wel enige beoefening kan verdragen. het is een groot voordeel enig frans te spreken in dit mooie land. het heeft mij onderweg vaak geholpen.

Reactie schrijven

Commentaren: 0
santiago de compostela 2010
santiago de compostela 2010