st. jean pied de port - roncesvalles

zo heet de aanvankelijk wat boze dame, praat honderd uit tijdens het ontbijt en geeft ons ieder een kleinood dat door de bisschop van lourdes in hoogst eigen persoon gezegend zou zijn. als atheïst heb ik geen idee wat ik er mee aan moet. na een hartelijk afscheid ga ik nogmaals naar de sportwinkel om een laatste e-mail te verzenden en om enige kaarten te schrijven aan familie. daarna snel op de fiets en op weg naar españa. dat gaat sneller dan verwacht. geeft een apart gevoel, eindelijk echt op de camino. de tocht naar de puerto de ibañeta is pittig, veel bloed, zweet en tranen later arriveer ik op het hoogste punt, puenta de ibañeta 1054m, waarna een  heerlijke afdaling volgt. de wind suist door helm en oren en de bochten liggen perfect. een super gevoel. duurt veel te kort. snel moet ik in de remmen voor roncesvalles en na een biertje heb ik niet de minste behoefte om verder te rijden. nog maar een biertje samen met robert imholz uit winterthur. hij doet de camino te voet. kom er ook nog geum yun byun tegen met wie ik in saint jean pied de port heb gedineerd. na een goede pelgrim maaltijd, soep daarna forel met frietjes en yoghurt toe en dit alles met koude rode wijn overgoten, vroeg naar bed want de nederlandse leiding van het pelgrim's hostel is streng. om precies 22.00 uur gaat het licht uit en val ik als een blok in slaap. om 02.10 uur ben ik klaar wakker. als in een golfbeweging gaat van achterin naar voren en weer terug een vrolijk gesnurk. bastonen overheersen. opeens een begin van een gillende keukenmeid en dan weer een ijle hoge fluittoon. een onzichtbare dirigent heeft een teken gegeven en het is doodstil. na enige tijd - 10 minuten, een half uur? - begint op een teken van de nog steeds onzichtbare dirigent het gesnurk weer. zo gaat het door tot het licht wordt aangedraaid. om 08.00 uur moeten we de herberg verlaten hebben.